زنی در فرودگاه

در خانه من مَحرَم باشید لطفا.

زنی در فرودگاه

در خانه من مَحرَم باشید لطفا.

اینجا بوی نبودنم پیچیده...

شنبه, ۸ خرداد ۱۳۹۵، ۱۱:۵۱ ق.ظ | فرخنده (ری را) آشوری | ۰ نظر

خانه ام هر غروب مرا به گریه می انداخت ترکش کردم، محل کارم هر روز مرا به گریه می اندازد دارم ترکش می کنم.
اینستاگرام و واتساپ مرا به گریه می انداختند ترکشان کردم.
خانواده ام مرا به گریه می انداختند، ترکشان کردم.
بعضی دوستانم مرا به گریه می اندازند، تعدادی از آن ها را ترک کرده و مابقی هم به زودی ترک می کنم.
دارم خالی می شوم، خالی خالی...
می دانید حالا دیگر خودم هم خودم را به گریه می اندازم
باید خودم را هم ترک کنم؟

  • ۹۵/۰۳/۰۸
  • فرخنده (ری را) آشوری