ان مع العسر یسرا

برایش نوشتم خدا جای حق نشسته است، غصه نخور.
بعد فکر کردم کاش خدا از جای حقش بلند می شد می آمد کمی جای ما می نشست
درِ جای حق را هم قفل می کرد که یکی مان ندویم برویم جایش بنشینیم.
اتفاقی نمی افتاد که، می افتاد؟