و زنی هستم در قلب

می خواستی بروی سفر، و من زنی نبودم که چمدانت را می بست و تو تکیه بر چارچوب در به او نگاه کنی و از همان لحظه دلت برایش تنگ شود.

می خواستی بروی سفر و من حتی آن زنی هم نبودم که کوله اش را می بست تا با تو راهی یک سفر کاری شود و وقتی خسته ای از توی کیف بزرگ و اسپرتش خوراکی تعارفت کند.

می خواستی بروی سفر و من زنی نبودم که برایت آیینه و قرآن آماده کند و نگران غذا خوردنت و حساسیت معده ات باشد.

می خواستی بروی سفر و من زنی بودم که بغض داشت و به جای انگشتان دست هایت، دکمه های کیبورد را نوازش می کرد و آرام و بی صدا اشک می ریخت...

میبینی؟ من زنی هستم در هیچ کجای زندگیت، زنی هستم پنهان که به قلبت امید دارم، تنها زنی که نباید پنهان باشم در زندگیت و دقیقا تنها زن پنهان زندگی ات شده ام. همین روزها در حاشیه یک خیابان این رنج با رنج های کهنه شده در درونم در هم می آمیزند و مرا از پا می اندازند...