شال گردنِ ناتمام

 

و من آن دختر تب دارم که

عاقبت یک روز

دستت را می گیرم

و از شعرهایم پرت می کنم بیرون

و آنگاه دیگر شاعر نخواهم بود

تنها، زنی خواهم بود

که بلد شده است

شال گردن های مردانه ببافد

و بعد از آن زمستان

هم کابوس اوست

هم رویای او