بلیطی برای خفتن

کاش اینجا را کسی بلد نبود یا لااقل شمایی که اینجا را می خوانید مرا نمی شناختید تا می توانستم در مورد موجوات مخوفی که این روزها زیر پوستم وول می خورند حرف بزنم.

یا از افکاری که دیگر زورم به کنترل کردنشان نمی رسد بگویم.

من توسط همین موجودات مخوف تسخیر شده ام، موجوداتی که فضایی نیستند، زیرزمینی هستند؛ از دنیایی تاریک و ترسناک آمده اند تا مرا با خودشان ببرند.

شاید این زن دیگر نیازی ندارد که به فررودگاه برود، شاید باید به ترن های زیرزمینی فکر کنم. هواپیماها نماد پروازند نه سقوط.

کفش های جفت

زنی که چمدان می بندد

یا خیلی خوشبخت است

یا خیلی بدبخت...

...

چند روزی هست که می آیم اینجا و به سکوتم ادامه می دهم...